Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2017

"Ο ΒΕΖΙΡΗΣ,ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ"

 

                                                                    



Μικροί παίζαμε πολλά παιχνίδια. Τα παιχνίδια σε σχέση με τα τωρινά ήταν πιο απλά, εύχρηστα και δεν είχαν σχέση με την τεχνολογία. . Προσπαθούσαμε να φτιάξουμε παιχνίδια με υλικά που υπήρχαν τότε και που μπορούσαμε να βρούμε στο χωριό.
Ένα πολύ διαδεδομένο παιχνίδι ήταν ο Βεζίρης. Το παιχνίδι ήταν απλό και για να παιχθεί χρειαζόμασταν ένα κόκαλο από τα κατσικάκια που έσφαζαν στο χωριό και δύο ξύλα. Το κόκαλο το έβγαζαν από το πόδι του κατσικιού που έσφαζαν οι βοσκοί και μπορούσε να σταθεί και στις τέσσερις μεριές του. Η μια μεριά ήταν ο Βασιλιάς ,ή άλλη ο Βεζίρης , η άλλη μια λακουβίτσα και η αντίθετή της . Το ένα ξύλο ήταν ο Βασιλιάς και το άλλο ο Βεζίρης.

                                                                 




    Καθόμασταν γύρω γύρω και κάθε παιδί πετούσε το κόκαλο . Αν έπεφτε η μεριά του Βασιλιά το παιδί έπαιρνε το ξύλο που συμβόλιζε το Βασιλιά ,αν έπεφτε η μεριά του Βεζύρη έπαιρνε το ξύλο που συμβόλιζε το Βεζίρη. Το παιδί που κρατούσε το ξύλο Βασιλιά, έδινε διαταγές. Οι διαταγές δινόντουσαν στο Βεζίρη ,που έπρεπε να τις εκτελέσει. Συνήθως οι διαταγές ήταν πόσες ξυλιές θα έδινε στα άλλα παιδιά.. Ο Βεζίρης εκτελούσε πιστά τις διαταγές του Βασιλιά. 5 πιρουνάτες ,10 σκαφτές ,8 απαλές κλπ. ΄Οποιο παιδί έριχνε το Βεζίρη και του έπεφτε η λακουβίτσα , αυτό έτρωγε τις ξυλιές. Αν έπεφτε η αντίθετη μεριά ,η σειρά περνούσε ανώδυνα. Κάθε φορά που έριχνε ένα παιδί το βεζίρι και του έπεφτε κάποια πλευρά του ,άλλαζαν και οι ρόλοι. Εκεί που ήσουνα Βασιλιάς και έδινες διαταγές για να φάνε οι άλλοι ξύλο , μπορούσε να τρως εσύ το ξύλο ,γιατί θα σου έπαιρνε κάποιο άλλο παιδί τα πρωτεία. ΄Επρεπε λοιπόν να είσαι προσεκτικός και συνετός ,γιατί θα απολάμβανες τους καρπούς των διαταγών σου. Διασκεδαστικό ,διδακτικό αλλά και σκληρό παιχνίδι ,μονοπωλούσε όμως αρκετές στιγμές τη ζωή μας.
                                                                     




Σήμερα το παιχνίδι αυτό ξεχάστηκε ,όπως και τόσα άλλα. Ποιο παιδάκι θα ψάξει να βρει το κοκαλάκι αυτό για να παίξει , όταν η τηλεόραση βομβαρδίζει καθημερινά τα παιδιά μας με ένα σωρό παιχνίδια, ξένα με την Ελληνική νοοτροπία. Ας είναι όμως . Εμείς το περιγράφουμε περισσότερο για να θυμηθούν οι μεγαλύτεροι τα παλιά και ίσως κάποιοι νεότεροι από περιέργεια παίξουν αυτό το απλό παιχνιδάκι…

Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2017

"Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΣ ΜΑΣ-ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΚΑΛΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ"




                                                                      





                                          H  Ιστορία της οργανώσεώς μας (Ι. Κακαλής)

        Αγαπητοί  μας Χωριανοί
Επί τη ευκαιρία της εκδόσεως του Λευκώματος του Συλλόγου μας « Ο Ταξιάρχης»,θέλω να εξιστορήσω εν συντομία πως ιδρύθη ,πώς έδρασε στα τριάντα περίπου χρόνια της εξαιρετικής σταδιοδρομίας του.
 Αξέχαστη θα μείνει η 14η Σεπτεμβρίου ,ημέρα του Σταυρού ,του 1922, όπου μια χούφτα χωριανοί  υπό την αρχηγία και πρωτοβουλία του τώρα προοδευτικού Προέδρου μας  Κ. Πιλληρή , ενεπνεύσθησαν την ίδρυση του Συλλόγου. Συνεκλήθησαν όλοι οι χωριανοί στο σπίτι του κ. Κ. Δημητρά  από τη Λαχανιά και αφού συζητήσαμε και ανταλλάξαμε γνώμες και σκέψεις ,κατελήξαμε εν αδελφική αγάπη  στην ίδρυση της Ροδιακής  Μεσαναγρενής αδελφότητας « Ο Ταξιάρχης».
   Η πρώτη μας σκέψη ήταν η καλλιτέρευση της υγιεινής των χωριανών μας  και απεφασίσαμε τη μεταφορά του Νεκροταφείου σε καλύτερη τοποθεσία. ¨ετσι εκτίσθη η Αγία Σοφία , Βυζαντινού ρυθμού . Το έργο αυτό εστοίχισε  25.000 δολλάρια .Μετά ο Σύλλογος ενίσχυσε όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα του χωριού .Απεστείλαμε 600 δολλάρια για να αγοράσουν σιτάρι ,το οποίο θα εμοιράζετο μεταξύ των χωριανών.Μετά την απελευθέρωση εστάλησαν  600 δολλάρια δια να επουλωθούν αι πληγαί τας οποίας άφησε ο φασισμός. Επίσης απεστάλησαν άλλα 600 δολλάρια για την αγορά μιας αλωνιστικής μηχανής  στο χωριό……………………………………

     Ας είμεθα βέβαιοι ότι η αποστολή μας δεν έληξε ακόμη ,διότι έχουμε πολλά φλέγοντα προβλήματα για το χωριό μας.

                                                            Μετά πατριωτικής αγάπης
                                                              ΙΩΑΝΝΗΣ  ΚΑΚΑΛΗΣ
                                                              Αντιπρόεδρος



Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2017

"ΕΝΑΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ-ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΙΛΛΗΡΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ-1952"



                                                       





              ΕΝΑΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ
            (ΔΙΗΓΗΜΑΤΑΚΙ)

Έδώ και πριν κάμποσα χρόνια σέ κάποιο χωριό της Ρόδου διωρίσθη κάποιος Δάσκαλος για νά διδάξη τά παιδιά του χωριοϋ.
Ό δάσκαλος δμως έτυχε νά είναι πολύ διαφορετικός στη μέθοδο, στή διδα­σκαλία, κα'ι εις δλην τήν εξωσχολική δράση του, "Η πρώτη δουλιά τοΰ δασκά­λου ήτο νά καλέση δλα τά παιδιά στο προαύλιο του σχολείου και μέ ενα πα­τρικό πόνο τους εΐπε.
«Αγαπητά μου παιδιά. "Εχω παρατηρήσει δτι δχι μόνον σεϊς διψάτε νά μά­θετε τήν αλήθεια προς τήν πρόοδο, αλλά και αΰτοϊ ο'ι γονείς σας διψάνε περισ-σότερον άπό σας. Σας υπόσχομαι λοιπόν πώς θά καταβάλω όλες μου τΙς μικρές πνευματικές δυνάμεις, και μέ τήν βοήθειαν μερικών φίλων της προόδου έδώ μέσα στο χωριό σας νά φέρουμε και νά δώσουμε κάποια ζωή κα'ι κίνηση.»
"Αρχισε λοιπόν μέ διαλέξεις κα'ι συστάσεις νά ζωντανεύη τό ενδιαφέρον και τόν ζήλον προς τά γράμματα πού δημιουργούν χαρακτήρας και μέλλοντες ελεύ­θερους στή ν σκέψη πολίτες και δχι παπαγάλους. Τό δεύτερον διάβημα τοΰ δα­σκάλου, ήτο νά Ίδρυση σχολικούς παιδικούς συλλόγους μέ σχολικές λέσχες. Τρίτον πώς νά φτιάξη παιδικούς εκπαιδευτικούς κήπους γιά νά διασκεδάζουν και μορφώνονται τά παιδιά.
Έμάνθανε τά παιδιά πώς νά αύτοεκπαιδεύονται μέ ανοικτές συζητήσεις και διαλέξεις αναμεταξύ τους. Τούς έδίδασκεν δτι οί πατέρες τους δηλαδή οί «γεωργοί» είναι οί πρώτοι θεμελιωτές και ιδρυτές τοΰ ανθρωπίνου πολιτισμού, διότι δλο πού χρειάζεται κάθε ζώσα ύπαρξη, προέρχεται άπό τή γεωργία. Χω­ρίς αυτή, τίποτε δέν θά επιζούσε πάνω στή γή. "Οπως ό ήλιος είναι πηγή ζωής επάνω στή γή, ετσι τό ενδιαφέρον και περιέργεια είναι ή μάνα της προόδου.
Τά λόγια και συγχρόνως αί πράξεις του δασκάλου μέρα μέ τήν ημέρα έπιαναν ρίζες βαθειές, διότι παρ' δλα αυτά, τά έδίδασκεν δτι είναι παράλογο, αβάσιμο, και ασταθές τοΰ νά πιστεύουμε και νά εχωμε τήν εσφαλμένη αντίληψη και ίδέαν, δτι ό κόσμος, ό λαός, μπορούν νά είναι ελεύθεροι εως δτου είναι κατάλληλοι και αρμόδιοι νά αύτοκυβερνώνται και νά αυτοδιοικούνται.
Αυτό παιδιά μου, είναι παληό δόλωμα τών κάθε εκμεταλλευτών (είναι σάν νά μάς λένε νά ομοιάζουμε σάν εκείνον πού αποφάσισε νά μή πατήση και βάλη τό ποδάρι του μέσα στο αλμυρό, ή γλυκό νερό, εάν δέν μάθη πρώτα-πρώτα νά κο-λυμ-πά-ει. . .).
Πιο τρελλό και γελοίο άπ' αυτό δέν μπορεί νά ύπαρξη. Έν τω μεταξύ ό δάσκαλος έθεωροΰσε τόν εαυτόν του ευτυχή, διότι κατώρθωσε νά κινήση τήν περιέργειαν και ενδιαφέρον τών παιδιών γιά τά καθημερινά προβλήματα πού παλεύουν καΐ συναντούν οί γονείς τους. Στο διάστημα δμως αυτό, οί τοκο­γλύφοι του χωρίου, άρχισαν νά βλέπουν τόν δάσκαλο μέ κακό μάτι, διότι οί χωρικοί άντί νά εΐναι υποτακτικοί και πειθήνια όργανα σ' αυτούς, αρχίσανε νά ξυπνάνε και νά παρακούουν τές συμβουλές των δήθεν «ευεργετών» των.



Και άφοΰ οι αύθέντες είδαν την κίνηση, την δράση, και πρόοδο τών χωρικών νά στρέφεται εναντίον των, έσκέφθησαν νά παρουσιάσουν τόν δάσκαλο στά μά­τια του χωριοΰ ώς ενα Λαοπλάνο.
Έσκέφθησαν δτι αυτός ό Μασώνος θά άνοιξη τά μάτια τών χωριανών και άπό υποτακτικούς θά τούς κάμη περιφρονητές στές ιδέες τους και προ παντός στά συμφέροντα τους. Μιά σκόλη λοιπόν, έκάλεσαν τά παιδιά τοΰ σχολείου και τούς χωρικούς στη μικρή πλατεία τοΰ χωριοΰ, και τούς έβροντοφώνησαν.
«Αγαπητοί μας χωριανοί! Γιά τόνομα τοΰ Χρίστου και τής Παναγίας, διώ­ξετε άπ' εδώ αυτόν τόν μασώνον και λαοπλάνο δάσκαλο γιατί θά μάς χαλάση δλο τό χωριό μέ αυτές τές επαναστατικές διδασκαλίες του.» Άλλά τά παιδιά και οί χωρικοί πού είχαν ξυπνήσει αρκετά νά σκέπτωνται, απάντησαν μέ μιά φωνή : «ΟΧΙ! ΟΧΙ! δεν τόν διώχνουμε τόν δάσκαλο μας.»
"Οχι! "Οχι! δέν φεύγει ό δάσκαλος, γιατί αυτός έ"μαθε τά παιδιά μας και μάς τούς ίδιους νά ξετάζουμε τά αίτια τής πτώχιας μας και νά σκεπτώμεθα ώς άνθρωποι, και δχι σάν μαϊμοΰδες. Άφοΰ οί άρχοντες τοΰ χωριοΰ άκουσαν και είδαν πώς οί χωρικοί και δλα τά παιδιά υποστηρίζουν τόν δάσκαλο πού τούς έδωσε κλειδί στά μάτια, είπαν μέ τόν νουν τους.
"Ας αφήσουμε τό πράγμα νά κρυώση και τότε κάμνουμε την βρωμοδουλειά μας. Μιά μέρα λοιπόν μέ άνανδρα και ανήθικα μέσα κατώρθωσαν νά διώξουν τόν καλό δάσκαλο άπό τό χωριό. Άλλά σ' αυτό τό διάστημα κάποιο άλλο χω­ριό έκάλεσε τόν δάσκαλο νά διδάξη τές νέες μεθόδους και διδασκαλίες του μέ μεγάλην προστασίαν και εκτίμηση.
Φεύγοντας δμως ό δάσκαλος, ένόμισαν οί τοκογλύφοι και Χαφιέδες τους, πώς μαζί μ' αυτόν έδιωξαν και τόν έφιάλτην πού τούς έπνιγε τά συμφέροντα τους. Άλλά άλλοίμονο! Κακώς έγελασθήκανε ...
Ξεκινώντας ό δάσκαλος άπό τό χωριό χωρίς λύπη και κακία, είπε στους άρχοντας. Φεύγω μέ τήν συνείδηση αναπαυμένη δτι έκαμα τό χρέος μου και ώς δάσκαλος έξεπλήρωσα τήν ίεράν και άγίαν άποστολήν μου πού κανένα άλλο προορισμό δέν έχει, παρά νά ξυπνήση και εκπαίδευση τόν κοσμάκη.
Αποχαιρετώντας τά αγαπημένα του παιδιά και τούς αθώους χωρικούς, τούς είπε. «Τώρα αγαπημένα μου παιδιά πού μάθετε νά ζητήτε τά αίτια, θέλετε γίνει ελεύθεροι πολίτες.  Ό σπόρος επεσεν.   Και τώρα θέλετε θερίσει.   Γειά σας. Γειά σας δλων σας.» «"Αμε στο καλό δάσκαλε μας και καλό σας κατευόδιο. Μένε ήσυχος δάσκαλε, και έμεϊς θά θερίσωμε τούς καρπούς μας.»

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΠΗΛΛΗΡΗΣ
Βαλτιμόρη, Μδ., 1952
                                                                                                                           







Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2017

"ΜΥΡΤΑ ΚΑΙ ΚΟΥΜΑΡΑ"


                                                       





                                                            

                                                          Μύρτα  και κούμαρα

 Την εποχή αυτή ο Μεσαναγρός είναι στις ομορφιές του. Το Σαββατοκύριακο είναι να βγαίνεις έξω από το χωριό. Με τις πρώτες βροχές η γη βγάζει το πρώτο χορτάρι και πρασινίζει. Περπατώντας μέσα στα χωράφια ή ανεβαίνοντας στα βουνά και τι δε θα δεις. Οι θάμνοι , ασκινοί , μυρτιές ,κουμαριές ,θυμάρι ,αγκάτσαροι , είναι στις δόξες τους . Λες και συναγωνίζονται ποιος θα είναι ο πιο όμορφος. Και τι δε σου προσφέρουν για  να τα προτιμήσεις. Τα χρώματα, τις μυρωδιές ,τους καρπούς. Σε καλούν να διαλέξεις  . Το μάτι αχόρταγο πέφτει παντού. Το χέρι κόβει κάτι από όλα και οι αισθήσεις απολαμβάνουν τα δώρα που χάρισε ο Θεός στον άνθρωπο.
          Σε μια τέτοια έξοδό μου αντίκρισα ένα πανέμορφο τοπίο από μυρτιές και κουμαριές. Μια περιοχή που ξεχώριζαν τα κόκκινα χρώματα από τις κουμαριές και τα άσπρα από τις μυρτιές. Είναι η εποχή που τα μύρτα και τα κούμαρα  είναι ώριμα και σε καλούν να τα δοκιμάσεις. Δοκιμάζοντας τα κούμαρα απολαμβάνεις τη ξεχωριστή νόστιμη γεύση τους και τα μύρτα σου χαρίζουν τη νόστιμη στιφάδα τους. Ο άνθρωπος όμως είναι  άπληστος. Κόβουμε και μερικά κλαριά  από τις μυρτιές και από τις κουμαριές  ,για να φτιάξουμε μια πανέμορφη ανθοδέσμη που θα στολίζει το ανθοδοχείο σπίτι μας.
            Αυτές οι στιγμές ομορφαίνουν τη ζωή ,της δίνουν άλλη διάσταση και την κάνουν πιο απλή, πιο ανθρώπινη.

Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2017

"ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΠΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ"


Με την παρουσία αρκετών χωριανών ,κόπηκε και φέτος η Βασιλόπιτα της Εκκλησιαστικής Επιοτροπής Μεσαναγρού. Τυχερή, η Τσαμπίκα Καραγιάννη ,π[ου κέρδισε το φλουρί. Ακολούθησε δεξίωση των πιστών.
                                      
                    ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

                                                              

Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2017

"ΤΗΝ ΕΡΧΟΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ -15-1-2017 ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΚΟΠΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΥ"





 Την ερχόμενη Κυριακή ,15-1-2017, μετά την εκκλησία ,στην αίθουσα εκδηλώσεων , θα γίνει η κοπή της βασιλόπιτας της Εκκλησιαστικής Επιτροπής Μεσαναγρού ,'οπως γίνεται κάθε χρόνο.
  
 Παρακαλούνται όλοι οι Μεσαναγρενοί να παρευρεθούν στην κοπή της βασιλόπιτας και με την παρουσία τους να στηρίξουν τη διατήρηση του εθίμου .

                                        ΣΑΣ   ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ-ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ

Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2017

" ΧΙΟΝΙΑ ΣΤΟΝ ΑΤΤΑΒΥΡΟ"