Η ΒΑΠΤΙΣΗ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ
Οι παλιοί Μεσαναγρενοί έλεγαν ότι έπρεπε στη ζωή του κάποιος να βαπτίσει
,για να είναι εντάξει με τα θρησκευτικά
του καθήκοντα. ΄Ολοι λοιπόν είχαν τα βαπτιστήρια ,τους κουμπάρους και καμάρωναν
. Υπήρχαν ορισμένα έθιμα τα οποία έπρεπε να τηρούνται και από τις δυό μεριές.
΄Οποιος έμπαινε νουνός σε ένα παιδί
έπρεπε να το παντρέψει και να του βαπτίσει και τα παιδιά του.
Η βάπτιση γινόταν στο καθολικό ,στον
Ταξιάρχη και συνήθως ήταν καλεσμένο όλο το χωριό. Το όνομα που θα έπαιρνε το
παιδί ακολουθούσε και αυτό τους κανόνες.
Αν ήταν αγόρι έπαιρνε το όνομα του παππού από τον πατέρα και αν ήταν κορίτσι το
όνομα της γιαγιάς από τη μητέρα. Οι νονοί αγόραζαν τα ρούχα του παιδιού και οι
γονείς έκαναν διάφορα δώρα στους νονούς. Ακολουθούσε τραπέζι που έπαιρναν μέρος
όλοι οι συγγενείς.
Τα τρία πρώτα χρόνια κάθε Πάσχα οι
νονοί αγόραζαν τα ρούχα και τη λαμπάδα του βαπτιστικού και οι γονείς έσφαζαν
κατσίκια που έδιναν στους νονούς. ΄Ηταν ο «λαμπριάτης». Κάθε φορά που το παιδί μεταλάβαινε,
έπρεπε να πάρει την ευχή του νονού φιλώντας το χέρι του και ο νουνός το φίλευε
λεφτά και διάφορα δώρα. Ακόμη και οι μεγάλοι όταν μεταλάβαιναν φιλούσαν το χέρι
του νουνού. Συνήθιζαν να βαπτίζουν
παιδιά του ιδίου φύλου για ευνόητους λόγους . Παιδιά που είχε βαπτίσει ο ίδιος
νουνός ήταν « καλαδέλφια» και δεν έπρεπε να παντρευτούν .Υπήρχαν κάποιοι που
για διάφορους λόγους βάπτιζαν πολλά παιδιά. Οι λόγοι συνήθως ήταν οικονομικοί ,
πολλοί συγγενείς και πολιτικοί. Αν οι νουνοί δεν μπορούσαν να βαπτίσουν, το
καθήκον αυτό αναλάμβαναν τα παιδιά τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου