Αλληλεγγύη και
ομαδικότητα ,όπλα για μια καλύτερη κοινωνία στο Μεσαναγρό
Υπήρχαν ορισμένες εποχές του χρόνου
που οι δουλειές δεν μπορούσαν να αντιμετωπιστούν από μια μόνο
οικογένεια. π.χ. κτίσιμο σπιτιών , θέρος ,σπορά ,γάμος και μάζεμα ελιών. Τότε
εδημιουργείτο ένας αυτοματισμός .Ολόκληρο χωριό, αλλά και τα «σόγια» ,σαν
κάποιο αόρατο χέρι επενέβαινε ,καθοδηγούσε τα πάντα και έδινε λύσεις.
΄Εβλεπες δεκάδες ανθρώπους που είχαν
τελειώσει τις δικές τους δουλειές νωρίτερα, να πηγαίνουν να βοηθούν το γείτονα
,το συγχωριανό.
Στο θέρος και στη σπορά, ολόκληρες μέρες ,άλλοι
με τα δρεπάνια στο χέρι ,άλλοι να κουβαλούν τα στάχυα με τα ζώα τους και άλλοι να ζευγαρίζουν για να τελειώσει και
ο χωριανός που για κάποιο λόγο άργησε.
Στο κτίσιμο των σπιτιών τις Κυριακές όλοι
μαζί να κουβαλούν πέτρες ,πατελιά ,τα κορφάδια
και άλλοι να χτίζουν. Προκαλεί εντύπωση πώς κουβαλούσαν τα κορφάδια που
έβαζαν στις στέγες των σπιτιών… Αφού έκοβαν τα κορφάδια από το δάσος που
βρισκόταν σε μεγάλη απόσταση και τά άφηναν να ξεραθούν ,δύο δύο άντρες έπαιρναν
στους ώμους ένα ένα κορφάδι και το
κουβαλούσαν στο χωριό. ΄Ηθελε δύναμη και μεγάλες αντοχές.
Στους γάμους η συμμετοχή όλου του
χωριού ήταν δεδομένη με πολλούς τρόπους. ΄Αλλοι έφερναν τα σφαχτά ,ετοίμαζαν τα
μελεκούνια ,τα ψωμιά ,το στόλισμα του σπιτιού και άλλοι την ημέρα του γάμου
ετοίμαζαν τα φαγητά Δεν μπορούσες να μη βοηθήσεις ,όταν ένα ολόκληρο χωριό ήταν
στο πόδι .Γι αυτό και η συμμετοχή στο
γλέντι ήταν καθολική.
Αξέχαστες στιγμές που έζησα στα παιδικά μου χρόνια. Στιγμές που
δεν υπάρχουν σήμερα και που νοσταλγώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου