Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013

" Παλιές καθημερινές ιστορίες-3-"


                                                       





                                           ΠΑΛΙΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ  ΙΣΤΟΡΙΕΣ ( 3)


Τηλεόραση δεν υπήρχε ,το ραδιόφωνο σπάνιο και το τηλέφωνο, ένα και μοναδικό στο Κοινοτικό Κατάστημα ,που το χειριζόταν ο Γραμματέας. Το θυμάμαι, καβουρντιστήρι το λέγαμε ,γιατί για να τηλεφωνήσεις γύριζες ένα μοχλό. Αν ζητούσαν κάποιο στο τηλέφωνο ,ο Γραμματέας έστελνε εμάς τους μικρούς να του φωνάξουμε.
  Κάθε φορά που τηλεφωνούσαν  ,εμείς προσπαθούσαμε να ακούσουμε  και να μεταδώσουμε τα νέα. Όταν όμως ερχόταν τηλεγράφημα, ο Γραμματέας το έγραφε σε ένα ειδικό χαρτί και το έδινε στον παραλήπτη. Αυτό ήταν πιο επιβλητικό και πιο επίσημο,
  Θυμάμαι κάποτε ένας χωριανός ήταν άρρωστος στην Αθήνα  και έστειλαν από το νοσοκομείο ένα τηλεγράφημα και ζητούσαν πιστοποιητικό απορίας ,για να πληρώσει ο άρρωστος λιγότερα. Ο Γραμματέας πήρε το τηλεγράφημα ,πήγε στο καφενείο και μέσα σε κατανυχτική ατμόσφαιρα ,άρχισε να διαβάζει.
« Ανέφερε το όνομα του ασθενούς και συνέχισε…………..ασθενεί βαρέως ,ελπίς σωτηρίας δεν υπάρχει ,στείλετε τάχιστα  πιστοποιητικό απορίας». Εμείς οι μικροί ρουφήξαμε τα λόγια του Γραμματέα και σε λίγο όλο το χωριό ήξερε τα νέα.
 Αξέχαστα χρόνια . Μέχρι σήμερα όλα αυτά τα συμβάντα έχουν χαραχθεί στη μνήμη μου και μένουν ανεξίτηλα.
   ΄Αλλοτε τα νέα τα διαλαλούσε ο Τελάλης του χωριού. Αυτός πολλές φορές ήταν ο Κλητήρας της Κοινότητας. Διέθετε στεντόρεια φωνή και περπατώντας στους δρόμους του χωριού φώναζε όσο πιο δυνατά μπορούσε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου