"Το Μουσείο ως θεσμός στο χρόνο και στο χώρο-Διατριβή του Αρχαιολόγου Γιάννη Μπαρδάνη-Μέρος 3ο"

                                                             

ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΩΣ ΘΕΣΜΟΣ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΩΡΟ

ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ: Μέσα 15^ου – τέλος 16^ου αιώνα

Τους  σκοτεινούς χρόνους του Μεσαίωνα διαδέχεται η Αναγέννηση –από τα μέσα του 15^ου μέχρι και τα τέλη του 16^ου αιώνα, κατά τη διάρκεια της οποίας αναβιώνουν τα γράμματα και οι τέχνες κάτω από την επίδραση του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Ανάλογη είναι και η εξέλιξη του μουσείου.

Το 1471 εγκαινιάζεται στο Καπιτώλιο της Ρώμης από τον πάπα Σίξτο IV, μια στοά με αρχαία αγάλματα, για την ευχαρίστηση και σαν πρότυπο έμπνευσης των σύγχρονων γλυπτών καθώς και για να διαφυλαχθεί η τέχνη του ελληνορωμαϊκού πολιτισμού που τη θεωρούσαν εθνική κληρονομιά, άσχετα από τη μετάβαση προς τα χριστιανικά ιδεώδη. Το σημαντικό και συνάμα πρωτοποριακό είναι ότι για πρώτη φορά η συλλογή ανοίγει στο ευρύ κοινό και παύει πλέον να αποτελεί θησαυρό του ναού. Έτσι γίνεται ο πρόδρομος των χώρων εκθέσεων έργων, αλλά και ο πρόγονος των μουσείων με τη σύγχρονη έννοια του όρου.

Την ίδια εποχή επίσης, στη Φλωρεντία, στο πολιτιστικό κέντρο της πόλης, χρησιμοποιείται η λέξη «μουσείο» για να περιγραφεί η συλλογή του Lorenzo του Μεγαλοπρεπούς των Μεδίκων.

Από τον 16^ο αιώνα και μετά το «μουσειολογικό κλίμα» θα απλωθεί σε όλη την Ευρώπη σαν κύμα, έτσι ώστε οι ηγεμόνες αλλά και οι πλούσιοι ιδιώτες (αστοί, επιστήμονες, καλλιτέχνες) στα πλαίσια των ανθρωπιστικών σπουδών, να ιδρύουν τις λεγόμενες «αίθουσες θαυμάτων» με καλλιτεχνικά εκθέματα καθώς και τις «αίθουσες περίεργων πραγμάτων» με εκθέματα από τη φύση και την εθνογραφία. Προοδευτικά δε, κατά τον 17^ο αλλά κυρίως κατά τον 18^ο αιώνα, θα διαμορφωθεί η συστηματική και επιστημονική μεθοδολογία για την κατανόηση του ανθρώπινου γένους, αλλά και της φύσης.

Οι περισσότερες από αυτές τις συλλογές μετατράπηκαν σε δημόσιες από ιδιωτικές κι έτσι μπήκανε οι βάσεις για τα πρώτα ευρωπαϊκά μουσεία όπως το Ashmolean της Οξφόρδης (1683) και τα οποία πολλαπλασιάστηκαν με γοργούς ρυθμούς κατά την περίοδο του διαφωτισμού (18^ο αιώνα). Αντιπροσωπευτικά παραδείγματα της περιόδου αυτής αποτελούν το Βρετανικό Μουσείο στο Λονδίνο (1753), το Λούβρο στο Παρίσι (1789), αλλά και πέρα από τον Ατλαντικό, η Charleston Library Society στη Νότια Καρολίνα της Αμερικής (1773).

Τα πρώτα αυτά μουσεία μπορούμε να τα κατατάξουμε σε τρεις γενικές..........

                                                             Συνεχίζεται