Μου άρεσε αυτό το επάγγελμα. Το διάλεξα και το υπηρέτησα ως λειτούργημα. Μέχρι σήμερα νοιάζομαι για τους μαθητές μου ,ρωτώ για αυτούς και χαίρομαι όταν προκόβουν. Χαίρομαι επίσης όταν τους συναντώ και με θυμούνται και αναπολούμε τα παλιά. Πιστέψτε με, η χειρότερη στιγμή για ένα δάσκαλο είναι να συναντήσει στο δρόμο μαθητή και να γυρίσει το κεφάλι του για να μην το δει ή κάνει πως δεν το γνωρίζει. Από το 1970 έως το 2007 που υπηρέτησα και τι δεν είδαν τα μάτια μου . Με τα παιδιά τα εύρισκα πιο πολύ , από ότι με τους γονείς.
Το παιδί είναι να ξέρεις να το πλησιάσεις, να το κερδίσεις από την πρώτη στιγμή και να το κάνεις φίλο. Τα κατάφερες ,κέρδισες το παιχνίδι.
Όταν πήγα σε κάποιο σχολείο την πρώτη ημέρα μετά την προσευχή ,είδα μια ομάδα παιδιών να μην μπαίνει στην τάξη ,αλλά να πηγαίνει προς μια αλάνα. Ρώτησα ποια είναι αυτά τα παιδιά και μου είπαν ότι δεν μπαίνουν ποτέ στην τάξη και οι γονείς τους δε νοιάζονται. Δεν ήταν παιδιά της τάξης μου , θα έλεγα τι με νοιάζει εμένα και θα το προσπερνούσα. ΄Ολο το πρώτο δίωρο στην τάξη ,σκεφτόμουν πως θα καταφέρω αυτά τα παιδιά να μπαίνουν στις τάξεις τους. Πόσες φορές δε βρήκα τρόπους να πείσω άλλα παιδιά να αγαπήσουν το σχολείο , τα γράμματα… Κάτι θα κάνω είπα . Κάτι πρέπει να κάνω…
Το διάλειμμα τα παιδιά έπαιζαν ποδόσφαιρο και είδα ότι τα πιο πολλά παιδιά που έπαιζαν, ήταν αυτά που δεν έμπαιναν στην τάξη. Να πως θα λύσω το πρόβλημα . Σύμμαχός μου το ποδόσφαιρο. Πλησίασα στο μέρος που έπαιζαν και έπιασα την μπάλα. Αμέσως έτρεξαν γύρω μου και ζητούσαν την μπάλα ,για να συνεχίσουν το παιχνίδι. Τους είπα να ησυχάσουν και να με ακούσουν. Εσύ, εσύ και οι υπόλοιποι να βγείτε από το γήπεδο. Δε θα παίξετε. Με κοίταξαν με απορία και ρώτησαν το γιατί. Ο χώρο ς είναι για τα παιδιά του σχολείου και σεις δεν είστε. Αγρίεψαν και κάποιοι πιο μάγκες απειλούσαν κιόλας. Τους είπα ότι μου αρέσει το ποδόσφαιρο , ότι θα κάνουμε σχολική ομάδα ποδοσφαίρου και θα παίρνουμε μέρος στο πρωτάθλημα σχολείων. Θα παίζουν μόνο οι μαθητές που φοιτούν. Αν θέλετε ελάτε να το κουβεντιάσουμε. Πήρα την μπάλα και πήγα στο γραφείο. Περίμενα την αντίδρασή τους. ΄Αδικα προσπαθείς μου έλεγαν κάποιοι συνάδελφοι. Ο πόλεμος νεύρων κράτησε 3 ημέρες. Εγώ κάθε διάλειμμα να παίζω ποδόσφαιρο με τα άλλα παιδιά και αυτοί να βλέπουν . Την Τρίτη ημέρα με πλησίασαν κάποιοι και μου είπαν. Αν μπούμε στις τάξεις θα παίζουμε …Βέβαια αφού θα είστε μαθητές, θα παίζετε. Από τότε και στις τάξεις του και στο ποδόσφαιρο. Η έκπληξή τους ήταν μεγάλη , όταν κάποια μέρα τους ανήγγειλα ότι θα πάρουμε μέρος στο πρωτάθλημα και τους έδειξα και τις στολές που είχαμε πάρει.
Τους κέρδισα ,με κέρδισαν ,δεν ξέρω. Κάποιοι έγιναν και ποδοσφαιριστές και όταν πήγαινα σε αγώνες να τους δω ,η χαρά τους ήταν απερίγραπτη. …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου