Πέμπτη 12 Απριλίου 2012

"Η ιστορία μιας πόρτας"

" Η πόρτα όπως καλύφθηκε από το χρώμα".

" Ο κ. Π.Καραγιάννης ανέλαβε να επαναφέρει την πόρτα στην αρχική της μορφή"




" Η πόρτα όπως είναι σήμερα ,τοποθετημένη στην είσοδο του Κυρίως ναού στον Ταξιάρχη"




Η είσοδος από τον πρόναο στον κυρίως ναό του Ταξιάρχη ,έχει μια πόρτα ,που ίσως βρίσκεται εκεί από της ιδρύσεως του ναού το 1861. Είναι μια πόρτα πανέμορφη ,σκαλιστή ,φτιαγμένη με ξεχωριστή τέχνη από ξεχωριστό τεχνίτη. Η πόρτα αυτή όπως συνηθίζουμε οι νεοέλληνες ,καλύφθηκε με μπλε μπογιά για να κρατηθεί στη ζωή, χωρίς να εξεταστεί η εμφάνισή της.
Και τι δεν είδε αυτή η πόρτα.... Παπάδες, Δεσποτάδες ,επίσημους ,ανεπίσημους ,λαϊκούς ,κόσμο και κοσμάκι. ΄Ενιωθε περήφανη που βρισκόταν στον ιερό ναό και αν είχε φωνή θα μας διηγιόταν ιστορίες και γεγονότα. Ένα πράγμα όμως την πλήγωνε. Σαν ερχόταν το Πάσχα ,αντί να χαίρεται για την Ανάσταση του Χριστού και να λάμπει όπως όλοι οι χριστιανοί ,την έπιανε πανικός ,καθώς πλησίαζε η στιγμή στην πρώτη Ανάσταση ,που ο παπάς θα έμπαινε στο ναό .Υπήρχε το έθιμο ένας ψάλτης να κάθεται πίσω από την πόρτα να την σπρώχνει γερά, για να μην αφήσει τον παπά να μπει. ΄Ελεγε λοιπόν ο ψάλτης πίσω από την πόρτα . « Τι σου εστίν ο Βασιλεύς της δόξας » Απαντούσε ο παπάς . « Κύριος κραταιός…Αυτός εστίν ο Βασιλεύς της δόξας » . Αυτό γινόταν τρεις φορές και την τρίτη ο παπάς κλωτσούσε δυνατά την πόρτα για να ανοίξει και να μπει νικητής στο ναό. Πολλές φορές ο ψάλτης αντιδρούσε δυναμικά και ανάγκαζε τον παπά να χρησιμοποιήσει όλη τη δύναμή του .
Πόσα Πάσχα πέρασαν και η πόρτα κρατούσε ,άντεχε τραυματισμένη ,χτυπημένη. ..Τελευταία με τις εργασίες που γίνονται στην εκκλησία , ο κ. Παναγιώτης Καραγιάννης προθυμοποιήθηκε να αναλάβει να φέρει την πόρτα στην πρώτη της μορφή. Μετά από τρεις μήνες σκληρής δουλειάς ,κατάφερε να αφαιρέσει τις μπογιές που υπήρχαν ,να προσθέσει τα κομμάτια που έλειπαν και να δώσει στην πόρτα την παλιά της αίγλη. Η πόρτα τοποθετήθηκε ξανά στην θέση της με αλλαγμένη μορφή .
Η εκκλησιαστική Επιτροπή ευχαριστεί τον κ. Παναγιώτη Καραγιάννη και εύχεται το παράδειγμά του να ακολουθήσουν και άλλοι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου